NA فقط یک وعده میدهد

خداونـد را شکر میکنـم که امـروز پاکـم و در رونــد بهبـودی عضـو کوچکـی از انجمـن معتـادان گمنـام هستم. افتخارم بــه ایــن است کــه خداونـدی مهربـان را دارم و مالـک و سازنده دست هـای مهربانـش هستم. دوازده سال از بهتریـن دوران زندگـی ام در چنـگال بیمـاری اعتیـاد گذشت و از جوانـی ام بـه جـز زنـدان، بیمارستان، خودزنـی و خمـاری و درد و رنــج چیـزی نفهمیـدم.در سـن ۱۸ سالگی شروع بـه مصـرف مـواد مخـدر بـه صـورت تفریحـی کــردم و طولـی نکشید کــه در چرخــه اجبـار بـه مصـرف قـرار گرفتـم و بـا مصـرف مـواد مخـدر زندگـی ام دچـار آشـفتگی و بحـران شدید شـد.

شــغلم را کــه یــک کارمنــد رســمی ارگان دولتــی بــودم از دســت دادم. بــه خاطــر اعتیــاد و مصـرف مـواد مخـدر بارهـا و بارهـا زنـدان رفتـم و پـس از آزادی دوبـاره شـروع بـه مصـرف مـی کـردم.

مصـرف مـی کـردم کـه زندگـی کنـم، زندگـی مـی کـردم کـه مصـرف کنـم

زندگــی ام خیلــی دردآور شــده بــود. چندیــن بــار اقـدام بـه خودکشـی کـردم، امـا توسـط خانـواده و یا دوسـتان بـه بیمارسـتان منتقـل مـی شـدم و از مرگ حتمـی نجـات پیـدا مـی کـردم. مصـرف مـی کـردم کـه زندگـی کنـم، زندگـی مـی کـردم کـه مصـرف کنـم. تـا یـک روز در خانـه مـادرم بـا انجمـن آشـنا شــدم و آدرس یــک جلســه را بــه مــن داد. مصــرف مــی‌کــردم و بــه جلســه مــی‌رفتــم امــا کســی در جلســه بــه مــن نمـی‌گفــت چــرا اعــلام پاکــی نمیکنی. و اســم فامیــل و مدرکــی از مــن نخواســتن کــه عضویــت مــرا بپذیرنــد. ایــن برایــم خیلــی جالــب بــود کــه اینجــا کجاســت و چقــدر حــرف هایشــان شــبیه درد دل مــن اســت. یکــی از اعضـا مـی گفـت کـه اگـر یـک سـال پـاک باشـی بـه تـو یـک سـکه مـی دهنـد و مـن بـا ایـن فکـر کـه روزی سـکه بگیـرم بـه پاکـی ام ادامـه مـی دادم.

قطـع مصـرف کـردم

کـم کـم بـاورم نسـبت بـه انجمـن شـکل گرفـت و در انجمـن پـاک شـدم و قطـع مصـرف کـردم. بعـد از ۵ سـال پاکـی بـا کمیتـه پیـام رسـانی زنـدان هـا و بیمارسـتان هـای مـلارد اندیشـه آشـنا شـدم و در یـک کارگاه آموزشـی کـه برگـزار شـد شـرکت کردم پــس از آمــوزش بایــد نبایــد مراکــز میان مــدت و بلندمــدت بــه یــک مرکــز مــاده پانــزده اعــزام شــدم و در طــول مســیر دیــدم کــه ایــن مســیر برایــم خیلــی آشــنا اســت. دقیقــا محــل مصــرف مــن در اوایــل بــوده و مــن خداونــد را شــکر کــردم کــه مــرا در موقعیتــی قــرار داده بــود کــه یــادآور گذشـته مـن بـود، هـم اینکـه رسـالتی بـر دوش من گذاشـته شـده بـود تـا بتوانـم بـرای دیگـر معتادانی کــه دسترســی بــه جلســه ندارنــد و بــا NA آشــنا نیسـتند و شـناخت درسـتی از برنامـه ندارنـد وقـت بگــذارم.

امــروز عاشــق خدمــت کــردن در کمیتــه بیمارسـتان هـا و زنـدان هـا هسـتم چـون خواسـت خداونـد بـر ایـن بـوده که مـن پیـام انجمن معتـادان گمنـام را بـه دیگـر همدردهایـم برسـانم. امـروز کـه ایــن نامــه را مینویســم رابــط همــان مرکــز مــاده پانــزده هســتم و حــدود هفــت ســال اســت بــرای پیــام رســانی فعالیــت مــی کنــم و از ایــن راه بــه دیگــر همدردهایــم خدمــت مــی کنــم.

NA فقــط یــک وعــده مــی دهــد آن هــم رهایــی از اعتیــاد فعـال اسـت. امـروز یـک برنامـه روحانـی بـرای همه معتـادان قابـل دسترسـی اسـت، دیگـر لازم نیسـت نا امیدانـه رنـج بکشـیم و بمیریـم و ایـن امـر فقـط توســط کارکــرد قدمهــا، ســنتها، راهنمــا، جلســات، عملکــرد و خدمــت کــردن میســر میباشــد.
فیروز از ملارد