پیام ان-ای در مرکز ترک اعتیاد

پیام ان-ای در مرکز ترک اعتیاد

گذشته مه آلودی داشتم با سن بسیار کم برای اولین بار الکل مصرف کردم و آن روز حس بزرگ شدن را تجربه کردم. سال نو بودتمام عزمم را جذم کردم و پول عیدی هایم را مواد مخدر خریدم تا در کنار یکی از اعضای خانواده و دوستانش همراه باشم،آنها مصرف می کردند و مهر تائید را برروی روح و روانم کوبیدند! احساس بزرگی و قدرت می کردم.
بعد از این اتفاق اقدام به مصرف مواد مخدر کردم. مدتها با همین منوال مصرف می کردم ولی هرگز به عواقب آن فکر نمی کردم.
رابطه خوبی با اعضای خانواده نداشتم. خودم را سرخورده و تنها می دیدم از ابتدای دوران کودکی به همراه برادرم خانه گریز شدیم و در همه جا به جز خانه خودمان احساس راحتی می کردیم.
کم کم مصرفمان بیشتر و تبدیل به عادت شد، وقتی مصرف می کردم احساس آرامش داشتم؛ مشکلات را فراموش می کردم و گوئی نسبت به مواد مخدر احساس تعلق داشتم! روزها و سالها گذشت با خواهر یکی از دوستان قدیمی که هم مصرف بودیم ازدواج کردم مدتی به خاطر اینکه دهان بعضی ها بسته بشه ترک کردم.تمام ذهنم فرمان می داد که این دفعه فرق داره این بار کنترل شده مصرف می کنم که با مشکل مواجه نشم و هیچکس نفهمه. و این واقعیتو فراموش کردم که معتاد آخرین نفریه که متوجه درد خود می شه و باز هم خودش را انکار می کنه. کم کم اجبار به مصرف شدم و دیگر توان کار را هم نداشتم. مشکلاتم روز به روز بیشتر می شد و اختلافات خانوادگی به مصرفم بیشتر دامن می زد. دوباره تنها شده بودم تنها کسی که برام مونده بود برادرم بود که اگه می تونستم پولی فراهم کنم می رفتم کنارش تا ساعتی درد دل کنم و…
صاحب فرزند شده بودم اما نه توانی برای سرپرستی داشتم نه توانی برای کار.خانه ام شده بود مکان مصرف دوستان تنها دلخوشی منو برادرم این بودک مصرف کنیم و در گوشه ای از قبرستان بشینیم و درباره هیچی حرف بزنیم.زندگی ام تاریک بود؛ سیاهی قلبم را پر کرده بود؛ دیگه امید نداشتم. همسرم طلاق گرفت منو دخترم در بدر کوچه و خیابان بودیم از وجودش پوششی برای امنیت خودم از اجتماع و مأمورین استفاده می کردم تا وقتی که دیگه از وجودش خسته شدم و او را به منزل پدر و مادرم بردم تا ازش مراقبت کنن کارتن خواب شده بودم؛ تاجاییکه برای تهیه یک وعده مواد مخدر گدایی می‌کردم و گاهی هم در قبرستان به شستن قبرها مشغول بودم سخت می‌گذشت خیلی سخت گرسنگی؛ بی لباسی؛ خماری؛ یک طرف؛ نگاههای مردم که لعنتم می کردند و به چشم انگل اجتماع نگاهم می کردند بیشتر عذابم می دادتا جایی که از خدا طلب مرگ می کردم. در یک شب تاریک خودم را بالای پل سنگی با ارتفاع زیاد دیدم آره. . . رفته بودم که خودم و از این زندگی نکبت بار راحت کنم خوب یادمه… اشک می ریختم و ازش میخواستم راحتم کنه
مگه تو خدا نیستی؟ پس کو قدرتت تو رو به بزرگیت جونمو بگیر،من نمیخوام زنده باشم و… مدتی گذشت و به منزل پدر و مادرم رفتم با گوش خودم می شنیدم که احتمالا یک هفته دیگه می میره پایه زندگیم در دو چیز خلاصه می شد «تهیه و مصرف«فقط زمانی از خونه بیرون می رفتم که هوا تاریک بود آن هم برای خرید مواد مخدرمدتی بود از برادرم بی‌خبر بودم «وقتی دیدمش سرحال شده بود«لباس خوشگل پوشیده بودتازه فهمیدم ترک کرده و انجمنی شده« البته با ناباوری«مگه می شه؛ غیرممکنه… خسته بودم خیلی خسته من از خدا مرگ می خواستم اما اون نقشه قشنگتری برام رقم زد ناخواسته در یک مرکز ترک اعتیاد بستری شدم و پیام خداوند توسط یک دوست همدرد به من رسیدتمام تلاشم مبنی بر این بود که دیگه نمی خوام مصرف کنم و همه هدفم برگشت همسرم بود.
تسلیم شدم و برای اولین بار از خداوند درخواست کمک کردم.به محض اینکه ترخیص شدم سراغ راهنمای برادرم رفتم به گفته ایشون وقتی منو دید فکر کرده بود روح دیده!جا داره سپاسگزاری خودم را ارائه کنم که ایشون طعم عشق و خدمت را به من چشاند و بدون چشمداشت کمکم کردگوش کردم؛ عمل کردم و صبر کردم… جلسات را اولویت زندگی‌ام قرار دادم و شروع به کارکرد قدمها کردم. با کارکرد قدمها و شناخت بیماری اعتیاد ۳اصل روحانی صداقت؛ روشن بینی و تمایل را به مرور به اجرا گذاشتم. خدمت گرفتم و حس مسئولیت پذیری را تجربه کرد و کم کم غرور کاذبم کمرنگ شد.دیدگاهم به زندگی تغییر کرد.سرکار رفتم و اقدام به کسب روزی حلال کردم.از اولین بار مصرف پرهیز کردم و با زندگی تلخ گذشته خداحافظی کردم و آن را به عنوان تجربه حفظ کردم. همسرم برنگشت… اما برنامه کمکم کرد تا پذیرش واقعیت را تقویت کنم و دیگر دست از جنگ بردارم زندگی‌ام رنگ شادی به خودش گرفت و دوستان خوبی پیدا کردم که منو به خاطر خودم دوست دارن حدود۷ ساله پاکم و در برنامه جاری هستم زندگی بدون مواد مخدر امکان پذیر میباشد.
سعید معتاد از قرچک