معتادان گمنام منطقه یک ایران 
ناملایمات زندگی
هر چقدر هم ناملایمات زندگی برای ما دردناک باشند، مطلبی که واضح است این است که ما نباید چیزی مصرف کنیم، حال هرچه که پیش آید فرقی نمیکند.
(کتاب پایه)
امروز که این نامه را می نویسم در حدود ۸ سال است که از برنامه معتادان گمنام کمک می گیرم. از خداوند و تمام اعضا تشکر و قدردانی میکنم. خصوصا راهنمای عزیزم. محبت راهنما همیشه به من و همدردانـم کمک مـی کند.
هیـچ وقـت دردهـای آخـر دوران مصرفـم را فرامـوش نمــی کنــم، در پنــج ســال پاکــی راهنمــای اولــم را بــه خاطــر بیمــاری لاعلاج از دســت دادم. مدتـی حالـم خیلـی بـد بـود ولـی بـاز بـه کمـک برنامـه امیدوارانـه زندگـی را ادامــه دادم و خداونــد یــک راهنمــای مهربـان سـر راه مـن قـرار داد.
در ۶ سـال پاکـی هـم همسـر مهربانـم را بـه خاطـر بیمــاری ســرطان از دســت دادم، ولــی ایـن هـا باعـث نشـد کـه از قـدم، جلسـه و خدمـت دور باشـم.
بـا وجـود دو فرزنـد و تمـام کارهـای خانـه، ۲ سـال بـه عنوان مسـئول کمیتـه زنـدان هـا و بیمارسـتان هـا خدمـت کـردم، حـدود هفـت سـال و شـش مـاه در ایـن کمیتـه هسـتم و هیـچ وقـت خسـته نشـدم.
خــدا را شــکر ســه بــرادر کوچکتــر از خــودم کــه همبــازی هــم بودیــم الان تــوی برنامــه هســتند و مــن همــه را مدیــون برنامــه هســتم.
هــر روز ایمانــم بــه انجمــن و خداونــد بیشــتر میشــود.
در طـی همـه ایـن سـال هـا کار کـردم، بیــکار شــده ام، عروســی دختــرم را راه انداختــه ام و هنــوز امیــدوارم. امــروز از خداونـد سپاسـگزارم و بـه زندگـی ایمـان دارم و بــا امیــد زندگــی مــی کنــم، امیــدی قدرتمنــد کــه انجمــن بــه مــن هدیــه داد…
ناصر معتاد از زنجان
سلام
وقتی نامه ها یا مشارکتهای بچه هایی رو میخونم که با همه گرفتاریهاشون چطور خدمت رو یکی از برنامه های همیشگی زندگیشون گذاشتن، احساس کم کاری میاد سراغم برای تمام مواقعی که با توجیه شلوغ بودن سرم و یا الویت بندیهایی که خودخواهی توش بی تاثیر نبود.
دم همتون گرم
دعا به ما کمک می کند تا ترس و عدم اعتمادمان را رها کنیم و با ایمان زندگی کنیم. نباید دعا را حتماً درک کنیم تا برای مان کار کند. ما راه را برای ایمانی عمیق باز می کنیم که به ما کمک می کند تا با ناملایمات با آرامش روبرو شویم.
( پاک زیستن ص ۸۶)