سپردن

قدم سوّم
«ما تصميم گرفتيم اراده و زندگى‌مان را به مراقبت خداوند، بدان‌گونه كه او را درك مى‌كرديم، بسپاريم.»
به عنوان معتاد ما زندگى و اراده خود را بارها به يك قدرت مخرب سپرده‌ايم. اراده و زندگى ما بوسيله موادمخدر كنترل مى‌شد و ما در اسارت نياز خود به لذّتى آنى كه موادمخدر به ما مى‌داد، بوديم. در آن اوقات تمامى وجود ما، يعنى جسم، فكر و روح‌مان در زير سلطه موادمخدر بود. اين جريان تا مدتى لذت‌بخش بود، امّا بعد به مرور در اثر پريدن نشئگى، چهره زشت اعتياد را نيز ديديم. دريافتيم كه هر چقدر موادمخدر ما را بيشتر بالا ببرد، محكم‌تر به زمين مى‌كوبد. ما دو راه بيشترنداشتيم يا بايد خمارى مى‌كشيديم و يا موادمخدر بيشترى مصرف مى‌كرديم.
براى همگى ما عاقبت آن روز رسيد كه ديگر اختيار در دست ما نبود و ما بايد اجباراً مصرف مى‌كرديم. ما اراده و زندگى خود را به اعتيادمان واگذار كرده بوديم و با استيصال به دنبال راه ديگرى مى‌گشتيم. در معتادان‌گمنام، ما تصميم گرفتيم كه اراده و زندگى‌مان را به مراقبت خداوند، بدان‌گونه كه او را درك مى‌كرديم، بسپاريم. اين، قدم بسيار بزرگى است. لزومى ندارد كه ما مذهبى باشيم. هر كس مى‌تواند اين قدم رابردارد. تنها لازمة آن تمايل است. مهم اين است كه ما در را به روى نيروى برتر خود باز كنيم.
مفهوم خدا هميشه براى ما ريشه مذهبى ندارد، بلكه از باور شخصى ما و آن چه كه براي مان عملاً كار مى‌كند، سرچشمه مى‌گيرد. براى بسيارى از ما خدا قدرتى است كه ما را پاك نگاه مى‌دارد. درك شخصى شما از خدا كاملاً حق شماست وهيچ تبصره‌اى ندارد. ما به خاطر همين حقى كه داريم، در صورتى كه مايل باشيم رشد روحانى كنيم، لازم است در مورد باورمان صادق باشيم.
ما دريافتيم تنها كارى كه لازم است انجام دهيم، اين است كه كوشا باشيم. وقتى كه تمام سعى خود را به كار برديم، براى ما هم اين برنامه همان طور كه براى بسيارى ديگر كار كرده بود مؤثر واقع شد. قدم سوّم نمى‌گويد كه «اراده و زندگى‌مان را به مراقبت خداوند سپرديم»، بلكه مى‌گويد «تصميم گرفتيم اراده و زندگى‌مان را به مراقبت خداوند، بدان‌گونه كه او رادرك مى‌كرديم، بسپاريم». اين تصميم را خود ما گرفتيم و به وسيله موادمخدر، فاميل، مأمور دادگسترى، قاضى، روان‌شناس و پزشك براي مان گرفته نشده است. از زمان اوّلين نشئگى، اين نخستين تصميمى است كه براى خود گرفته‌ايم.
تصميم‌گيرى، اقدام و عمل را به دنبال دارد. اين تصميم‌گيرى بر پايه ايمان استوار است. ما فقط بايد باور كنيم همان معجزه‌اى كه مى‌بينيم در زندگى معتادان پاك بوقوع پيوسته، مى‌تواند براى هر معتادى كه مايل به تغيير است نيز بوقوع بپيوندد. ما به سادگى متوجّه مى‌شويم كه قدرتى براى رشد روحانى در كار است كه مى‌تواند به ما كمك كند تا با تحمّل‌تر، صبورتر و در كمك به ديگران مفيد واقع شويم. بسيارى از ما گفته‌ايم «اراده و زندگيم را به مراقبت تو مى‌سپارم، مرا در بهبوديم راهنمايى كن و نشانم بده كه چطور زندگى كنم». آسودگى خاطرى كه از «رها كردن وبه مراقبت خدا سپردن» بدست مى‌آيد به ما كمك مى‌كند زندگى‌اى براى خود بسازيم كه ارزش زندگى كردن را داشته باشد.
با تمرين روزانه، تسليم در برابر اراده نيروى برترمان به مرور آسان‌تر مى‌شود. وقتى صادقانه سعى كنيم، نتيجه مى‌گيريم. بسيارى از ما روز خود را با يك درخواست ساده راهنمايى از نيروى برتر‌مان آغاز مى‌كنيم.
با آن كه ما مى‌دانيم «به مراقبت خدا سپردن» مؤثر است، اما ممكن است دوباره اختيار اراده و زندگى را خود بدست بگيريم. حتى ممكن است از اين كه خدا اين اجازه را به ما مى‌دهد عصبانى شويم. گاه، در طول دوران بهبودى، تصميم به كمك گرفتن از خدا، بزرگترين منبع قدرت و شهامت ما خواهد بود. این تصمیم را هر چقدر هم تکرار کنیم، باز کم است. ما به آرامى تسليم مى‌شويم و مى‌گذاريم خداوندى كه خود درك مى‌كنيم، از ما حمايت كند.
در آغاز، اين سؤالات فكر ما را به خود مشغول كرده بود: «وقتى زندگى خود راتسليم كنم چه اتفاقى خواهد افتاد؟ آيا به تكامل خواهم رسيد»؟ البته شايد از اين واقع‌بين‌تر بوده باشيم. بعضى از ما مجبور شديم به اعضاى قديمى‌تر NA مراجعه كنيم و بپرسيم كه: «براى آن ها اين قضيه چطور بوده است»؟ جواب هر عضوى در اين مورد با عضو ديگر تفاوت دارد. اكثر ما احساس مى‌كنيم روشن‌بينى، تمايل وتسليم، رموز موفقيت هستند.
ما اراده و زندگى خود را تسليم نيروى برتر خود كرده‌ايم. اگر در اين مورد صميمى و دقیق بوده باشيم، شاهد تغييرات مثبتى در زندگى خود خواهيم بود. ترسهاي مان كمتر مى‌شوند و همان‌طور كه مفهوم واقعى تسليم را مى‌آموزيم، ايمان درما قوى‌تر مى‌شود. ما ديگر با ترس، خشم، گناه، افسوس به حال خود و يأس در جدال نخواهيم بود. متوجه مى‌شويم كه اگر بگذاريم، همان نيرويى كه ما را به اين برنامه آورده است، راهنمايى ما را هم‌چنان ادامه خواهد داد. به آهستگى ترس فلج كننده ونوميدى را از دست مى‌دهيم. طريقه زندگى ما، گواهى بر اثبات اين قدم است.
ما از پاك زندگى كردن خود لذت مى‌بريم و طالب ارمغان‌هاى ديگر انجمن NAهستيم. ما حالا ديگر مى‌دانيم كه در برنامه روحانى خود نمى‌توانيم متوقّف شويم وخواهان تمام چيزهائى كه مى‌توانيم بدست آوريم هستيم.
ما اكنون آماده‌ايم كه براى اولين بار خودمان را صادقانه ارزيابى كنيم. بنابراين،كار خود را با قدم چهارم شروع مى‌كنيم.
کتاب پایه