روح سنت های ما : سنت اول

سنت اول معتادان گمنام چیزی بیشتر از اتفاقی که در قدم ها برایم افتاد به من داد آموزش مناسبی از عشق، محبت، اتحاد، همبستگی،وحدت همدلی و … با کمک این سنت توانستم با راهنما ، رهجو ،دیگر اعضای برنامه وخانواده … به صلح و دوستی برسم و با جملاتی که سال ها از گفتنش بیم و هراس داشتم به راحتی کنار بیایم آری منظورم «دوستت دارم» است. گفتن جمله ی دوستت دارم مخصوصا به رهجو باعث صمیمیت بیشتری بینمان شد و از سرویس دادن به او نه تنها خسته نمیشدم بلکه منتظر تماسی از طرف رهجویم در طول روز می ماندم حتی گاهی زنگ می زدم و به او می گفتم که چقدر برایم اهمیت دارد. این موضوع کمکی شد تا رهجویم نیزبا رهجوهایش در صلح باشد و شروع به محبت کردن به اطرافیانش کند .

معمولا معتادان در حال بهبودی محبت رفتاری خوبی با اطرافیانشان دارند اما از لحاظ کلامی این کار کمی برایشان سخت است. هر زمان می خواستم به کسی بگویم دوستت دارم این فکر به سرم می زد نکند پررو بشود و پیش خودش فکر کند دارم برایش نقشه می کشم و …! کم کم فهمیدم محبت کردن و تشویق کردن به طرز صحیح یعنی اینکه از توانایی یا حسن اخلاقی یک نفر با خودش صحبت کردن و اینکه اینکار چقدر می توانست به خودم و رابطه ام با آن فرد کمک کند.

ارتباطات خانوادگی

اتفاق مهم و جالب دیگری که در زندگی ام رخ داد، این بود که در زندگی اطرافیانم مخصوصا آنهایی که به من اعتماد داشتند مثل: خانواده و رهجو و … دخالت و نظریه پردازی نکنم و در عین حال نسبت به آنها بی تفاوت هم نباشم کم کم این اتفاق بین من و گروه و در نهایت با خدمتگزاران افتاد و همین باعث شد که در جلسات اداری گروهی که از وضعیتش آگاهی نداشتم ،شروع به پیشنهاد دادن بیجا نکنم و با همین کار ساده توانستم با خدمتگزاران این گروه ها و فضای آن گروه رابطه ی خوبی برقرارکنم و از حضور درکنارشان احساس خوشآیندی داشته باشم و با تبادل تجربه بین خدمتگزاران توانستیم به کیفیت جلسات بهبودی مان کمک کنیم .

درحین خدمت

طی سالهایی که در برنامه خدمت کردم معمولا یا تایید یا کلا تکذیب شدم خیلی کم اتفاق افتاد که تشویق شوم، چون با ابزار کردن نشریات برنامه مشغول مبارزه با اعضای قدیمی و خدمتگزارها گذشت. با کمک کتاب روح سنت ها به این درک رسیدم نشریات برنامه برای خواندن و آموزش دادن خودم جهت رهایی از عادات بد و به وجود آوردن رفتارهای مناسب در من است نه روایت کردن برنامه برای دیگران. برای حفظ اتحاد نیازمند بهبودی شخصی هستیم، و قرار نیست روش بهبودی همه به یک شکل باشد چرا که زیبایی برنامه همین است که هرکسی به روش خودش برنامه را اجرا میکند و خدمت خدمتگزاران در یک پست خدماتی می تواند کاملا با همدیگر تفاوت داشته باشد. زیر سوال بردن بهبودی دیگران مخصوصاً توسط یک خدمتگزار میتواند باعث نفرت آن عضو و خیلی های دیگر از خدمت و تمامی خدمتگزارها بشود و شاید یکی از دلایلی که خیلی ها از اعضا خدمتگزار راهنما انتخاب نمیکنند، همین است.

لحظات سخت زندگی

بیشترین جایی که اتحاد خودش را نشان می دهد در لحظات سخت زندگی و حتی زمان هایی مانند: ورشکستگی مالی، جدایی از همسر، از دست دادن عزیز است. برای من از دست دادن پدرم غمناک ترین اتفاق بهبودی ام بود. تنها چیزی که به من در آن شرایط طاقت فرسا کمک کرد حمایت و محبت اعضا بودکه نه تنها مواد مخدر بلکه اعتیادهای دیگری که با کمک برنامه از آنها رهایی پیدا کرده بودم را دوباره شروع نکنم. بعد از این اتفاق همیشه خودم را در آغوش برنامه می بینم. خیلی روزها بیشتر از خودم به همدردهایم فکر میکنم و اینکه چطور میتوانیم با کمک هم کاری کنیم که یک تازه وارد NA را به عنوان مسیر بهبودی انتخاب کند و از آزادی که با کمک برنامه داریم و از آن لذت می بریم را او نیز تجربه کند.

در سنت اول معتادان گمنام یاد میگیریم که تمایل به انجام تعهداتمان به NA را همیشه حفظ کنیم و به هر طریقی که شرایط خدمت پیش بیاید، چه با رای وجدان گروه و چه با یک مشارکت ساده، خدمت کنیم. از اون چیزی که هستم و بخاطر ترس از اینکه نکنه از نفر قبلی بهتر نباشم مشارکت نکنیم. یادگیری این موضوع که خیلی اوقات مهمترین درس های زندگی را از اشتباهات میگیریم و با اقرار به آن اشتباه جلوی تکرار اشتباه و درنهایت کمک به حفظ اتحاد و از بین بردن ترس از مشارکت کردن در دل اعضا را از بین میبریم در جلسات بهبودی و اداری خیلی مهم است که بتوانیم در همدردهایمان این احساس را به وجود بیاوریم که صدایشان شنیده میشود حتی اگر بیان شیرین و لحن مناسبی نداشته باشند این موضوع باعث میشود اتحاد از یک حس خشک و خالی تبدیل به تصمیم شود.